
Eres prístina lucerna que brilla
como lámpara que alumbra mi paso,
Tú, la fúlgida, lejana Artemisa,
musa ebúrnea del célico espacio.
Nube lóbrega se para y humilla
ante el níveo vestido de raso,
¿quién el áspero semblante no alisa
so la pálida Selene de Horacio?
Blanden cálamo los férvidos vates
quienes óptimas canciones te hacen
cuales émulos de arpado concento.
Eres diáfana farola que esplende,
Tú, legítima señora celeste,
¡reina argéntea de azul firmamento…!
Prístina = antigua, original, primitiva
Lucerna = especie de candil o lamparilla antigua
Fúlgida = brillante, resplandeciente
Artemisa y Selene = Diosas griegas que personificaban la luna
Ebúrnea = de marfil o parecido a él
Célico = perteneciente al cielo, celeste
Horacio = famoso poeta romano que trató de introducir en la poesía latina los ritmos de la lírica griega
Cálamo = pluma de ave o de metal que sirve para escribir
Férvido = ardiente
Arpado = dícese de los pájaros de canto grato y armonioso; canoro
Concento = canto acordado, armonioso y dulce, que resulta de diversas voces concertadas
LO IMPORTANTE DE VIVIR NO ESTÁ EN SENTIRSE VIVO, SINO VIVIDO
http://luisestoico-estoico.blogspot.com
http://vademecum-poetico.blogspot.com